Dokument-Nr. 3611

Glogger OSB, Placidus: [Kein Betreff]. [Augsburg], vor dem 17. Februar 1922

Rms Maximilianus de Lingg, Eps Augustanus, Comes Romanus, Assistens ad Thronum S. Sanctitatis et S. Sanct. Praelatus Domesticus, S. Theologiae et utriusque iuris Doctor:
natus est die 8 Martii 1842 in vico Nesselwang ad pedes Alpium in Algovia Bavarica pauperibus, sed valde honestis et piis parentibus qui puerum acerrimo ingenio praeditum monachis O. S. B. ad S. Stephanum Augustae Vindelicorum instruendum tradiderunt. Studiis humanioribus optima cum laude anno 1860 persolutis, in universitate catholica Monacensi philosophiae, sacrae theologiae et utriusque iuris studio operam navavit. Die 22. Julii 1865 a Rmo Epo Pancratio de Dinkel Augustano sacerdotio initiatus, in Pfronten, Oberguenzburg et ad S. Udalricum Augustae Vindelicorum munere vicarii cooperatoris functus, et laurea doctoris ornatus, ad educandos regios ephebos, principes scilicet Ludovicum Ferdinandum et Alfonsum, Monachium vocatus est, ubi etiam regem futurum Hispaniae Alfonsum XII. elementa linguae Germanicae docuit. Ab anno 1874 ad annum 1893 alumnis Lycei metropolitani Bambergensis historiam ecclesiasticam et ius canonicum tradidit. Iam 1881 Canonicus Cathedralis Bambergensis factus, anno 1893 a summo Pontifice f. m. Leone XIII. Praepositus Capituli Bambergensis nominatus est. Post mortem Rmi Epi
12v
Petri de Hoetzl a defuncto Illmo et Celsmo Principe Luitpoldo, regni Bavarici administratore, Eps Augustanus nominatus (18. Mart. 1902), a Summo Pontifice f. m. Leone XIII. die 9. Junii 1902 praeconisatus et a Rmo Archiepiscopo Francisco Josepho de Stein Monaco-Frisingensi in ecclesia Cathedrali Augustana die 20 Juli 1902 sollemniter est consecratus et inthronizatus. Valde gaudebat populus Augustanus se post tanti temporis spatium denuo habere Episcopum ex dioecesi Augustana provenientem; innumerus fere erat congratulantium multitudo quando anno 1915 venerabilis Praesul celebrabat nuptias aureas sacerdotii.
Quando anno 1917 publicatus fuit a Summo Pontifice f. m. Benedicto XV. novus Codex Iuris Canonici, Rmo Eps Maximilianus, nondum senio fractus, totus reviruit. Vix crederes illum senem esse, cum interpretaretur ipse in diversis vastae suae Dioecesis locis clericis suis per tres horas continuas novi Codicis canones aut praeesset primae Synodo Dioecesanae post annum 1610 die 14. Octobr. 1919 in aedibus monasterii ad S. Stephanum Augustae celebratae. Post divina Sacrae Scripturae eloquia nullus Codice Iuris Canonici liber est carior Epo Maximiliano; in eius studio, interpretatione, exsecutione versatur die ac nocte. – Non defuit Rmo Praesuli calix, quem biberat ipse Dominus. Praeter solitas Apostolici muneris aerumnas, praeter infirmitates et cruces omnibus mortalibus communes, id evenit successori S. Udalrici, ut per turbam impiorum hominum die 21. Febr. 1919, quando Curtius ille Eisner necatus erat, in domum episcopalem irruentium et, ut fertur, Epo necem minitantium cogeretur usque ad 2. Maii eiusdem anni exulare.
Empfohlene Zitierweise
Glogger OSB, Placidus, [Kein Betreff], [Augsburg] vom vor dem 17. Februar 1922, Anlage, in: 'Kritische Online-Edition der Nuntiaturberichte Eugenio Pacellis (1917-1929)', Dokument Nr. 3611, URL: www.pacelli-edition.de/Dokument/3611. Letzter Zugriff am: 23.04.2024.
Online seit 31.07.2013.